shyla...

pitong taon na kaibigan
nanatili kang naririyan
ako'y laging pinatatahan
tuwing luha'y papatak naman

gaano man ako kalayo
di man magparamdam sa iyo
parang bituka'y magkadugtong
batid mo saan nagkakanlong

tiyak mo ang tunay na ako
kahit ako'y magbalatkayo
ikaw lang itong natatangi
sa sugat ko ay nakasaksi

niyakap mo ang lahat-lahat
pinunan mo bagaman salat
kapwa sa hirap at ginhawa
kasama kahit 'di asawa

magkasing-init: ating puso
sa Misyong minsan ay siphayo
kapwa tayo baliw magmahal
sa Diyos at sa Bayang sakdal

parehas tayo na sugatan
mga giyerang kinasangkutan
harapan nating kinalaban
matapang na naninindigan

marami na tayong sinakop
nakarating ako ng Pransya
nakapaglakad ka sa mga beach
sa sikat na Copacabana

ilan na ang mga kasintahan
iba na ang pamahalaan
maraming bagong kaibigan
pero tayo'y pangmatagalan

kaibigan ko at kalakbay
salamat sa iyong paggabay
salamat sa presensiya mo
salamat sa pagbubukas mo

pangako shy narito ako
patuloy na kakampi sa'yo
ang mga laban nitong buhay mo
siya ring ipaglalaban ko

bagong taon ang nadadagdag
tuloy lang huwag mabagabag
maligayang kaarawan sis
mamaya blow the candle and wish!

para sa hapon, kahapon...

mahal kitang totoo
nuon
ibinigay ang oras ko
at panahon

naging kaibigan ako
at naging babaeng ilaw mo

nakinig
ako
sa iyong mga daing

sa mga pangyayaring
itinuring mong mga pangaapi
ng tadhanang parang may sapi

pinahiran ko ang mga luha mo
sinamahan ka sa pagkalumbay mo

hinawakan ko ang kamay mo
kay higpit
pinisil pisil ko

nais kong ibalik sa iyo ang kaluluwa mo
at sinundo kita sa pagkaligaw mo
ninais kong bumalik ang sigla mo
at ginawa ko ang lahat mangyari lang ito

kahit
ang
ibigay
ang
KALAYAAN mo...

upang ako naman ang malito
maligaw, at panawan ng tino
iniwan mo ako
at sinikap kong
ngitian
ang
pagTALIKOD mo
dahil
ang
tanging
nais
KO
ay
ang
KALIGAYAHAN
MO
na ganap
at totoo

saksi ang ilog ng Marikina
saksi ang mga lamok na namiyesta
saksi ang mga puno at damo
saksi silang hindi natin alam kung sino

MAHAL kita
nuon

tuna sisig

ilang beses akong huminto pagdaka
upang isipin makailang libong beses
kung iaapak ko ba palapit ang mga yapak na ito
ilang beses akong nagpahinga sandali
upang limiin ang hinaharap na tadhana
kung sisilipin ko ba ang tao sa likod ng maskara
ilang beses akong nagmatyag muna
upang pakinggan ang tibok ng puso ko
alamin kung handa ba ako sa bulong nito
ilang beses kong pinagaralan
upang may maisagot at hindi mabokya
sa patimpalak na ikaw ang gantimpala
nais ba kita
nais ko bang muling tumaya
nais ko ba ang nakaadya
at hindi ko na napigil ang sarili ko
na humakbang palapit sa iyo
sinusundan ang tuna sisig na bitbit mo
at hindi ko na naiwasang
ilahad ang palad sa iyong kamay na gumagagap
parang nililok na maging magkasapat
at hindi ko na natanggihan
ang paglagok ng aking mga alalahanin
sa malamig at nagpapawis na gintong likido
sa isang iglap
mata nati'y nagtagpo
kaluluwa'y nagtalik
habang sa labas
nangangalit si egay
habang tayo napadighay
sa nilantakang tuna sisig
naubos
nawala
parang ang saglit na pinagsaluhang
bukas sa puting palanggana
isang mabahong anino ng nakaraang
hindi ko pagsisisihan
ni hindi ko kalilimutan
dahil
MAHAL
kita...

salamin

tinatanaw-tanaw lamang kita dati

may maliit na boses na nagsasabing nakikilala kita

boses na pinatahimik ng plaster ng komplikasyon

sa labi ng lipunang ating kinagagalawan

subalit hindi na napigil pa ang tadhana

na ika'y aking malapitang mamasdan

walang kaabog-abog

walang babalang bumulaga

upang ako ay ihanda

na ang tinatanaw tanaw ko'y

hindi talagang iba sa akin

namulagat na lamang

sa harap ng ating salamin

lulong.

naglalakad ako nagaabang ng masasakyan
ilang minuto ka nang nakasakay
pinili kong ako ang maiwan kaysa ikaw ang iwanan
kampante akong kabisado ko ang aking daraanan
o mas makakapanatag lang sa kaluoban ko
ang makita kang lumilisan patungo
sa iyong tiyak na patutunguhan
o pahabain pa kahit karampot ang sandaling
hiniram, pinakiusap, ninakaw ko lamang
nakasakay rin ako
pero sa isang sasakyang hindi naman umuusad
masungit ang panahon
at ang oras ay hindi umaayon
nagmamadali ang maraming
makarating sa kanilang destinasyon
at ako--
nageemote sa nakahimpil na jeepney
umaasang maunawaan ang kadaraang mga oras
na hawak ko ang iyong kamay
at pisil pisil mo ang aking palad
na sa iisang payong tayong nakasukob
habang kinakagat ko ang kaliwa mong balikat
hindi alintanang mabasa ng ulan
naglalakad sa ulap
lulong
sa
ipinagbabawal
na

Pag-ibig

roller coaster ride

mahirap talaga gisingin ang nagtutulog-tulugan
nungkang iyugyog mo man iyan di yan patitinag kahit kailan
ito na siguro ang lowest low ko simula nung 2005
hindi na mahalaga bakit ako tulog at hindi alive

eh, ikaw ba naman ang sumakay sa loob ng dalawang taon
sa isang roller coaster ride na walang katapusan?
ang thrill ng dahan-dahan at mabagal na pagakyat
nagaantabay sa pagtuntong sa tuktok kahit na ito'y kagyat

ang kabog ng dibdib
pagtigil ng tibok ng puso
pigil hiningang pagkatulala
at di malirip na saya

sa kagyat subalit pantasyang pagikot sa bilog na trail
kahit na parang isang bulag na nangangapa sa braille
napapikit ka, napakapit sa rail
di namamalayang kulay mo'y nagiging pale

walang kaalam-alam na mundo mo na pala
ay binaligtad, at inuyog, ang siyang napapala
tapos isang makapigil hiningang pagbulusok
habang kamay mo ay aking hawak

pero mukhang hindi nga ata ako nadala
o sadyang napahinto dahil nagulat at natulala
dahil hindi ko namalayang hindi pala ako nakababa
at naulit ang mapait na biyaya

ngayon sa wakas.
nalabanan ko rin ang matulala.
nakababa na ako sa walang pahinga at dalawang taon na roller coaster ride...

kaya pasensya kung sa pagod ninais ko ang matulog muna...

PERO huwag magalala... magigising din ako.
nahimasmasan na.
at mapapangiti na lang sa ala-ala ng dalawang taong lumipas...

huwag ikabahala na NAKATULOG ako... ang higit na MAHALAGA...
MALAYA na ako sa UNANG TANIKALA...
madali na lang kalasin ang ikalawa...
MAGIGISING DIN AKO... pagpahingahin nyo lang ako...

kaLUSUGan. kaLASOGan.

masakit at kumikirot kirot

magtago man ako saang pasikot

saan man humarap

saan man lumanghap

damang dama ko ang hangin

hinahabol habol sa dulo ng bangin

ang hapdi kirot at dugong nanigas naninikit

pero tatayo pa rin ako lalaban ng dikit

kumakapit sa buhay

nagnanais na mamatay

huwag ka ng magpanggap

kailan mo ito matatanggap

na ang inalagaang kaLUSOGan

siya ring pinabaayaang kaLASOGan

ngayon

ang tanging totoo

at ganap

ay ang ngayon

ang kahapon

ay nakaraan

koleksyon ng alaala

ang bukas

ay pangarap

likhang isip

ngayon

hawak-kamay

malasang laway

pulot pukyutan

kahapon

gintong likido

maalat na luha

basag na salamin

bukas

bagong tao

mainit na sabaw

pag-ibig na walang wakas

pero ang ngayon

bukas ay magiging kahapon

at ang inasam na bukas

maaring ngayon ay tumakas

dahil

ang tanging totoo

at ganap

ay ang ngayon

ang kahapon

ay nakaraan

koleksyon ng alaala

ang bukas

ay pangarap

likhang isip

laya. layas.

gusto ko munang lumaya

gusto ko munang magisip

gusto ko munang magdasal

gusto ko munang magnilay

hindi rito

wag rito

hindi pwede dito

walang silbi kung rito

lalabas ako

maglalakad lakad

dala lamang ang sarili

lalayas ako

gusto ko munang mapagisa

ang pigilang kausapin ka

putulin muna natin ang lahat

at lalabas muna ako rito

lalayo sa kanila

lalayo sa iyo

lalayo sa Kanya

lalayo sa inyo

sa paglayas sana aking matakasan

sana aking matakbuhan

sana aking makalimutan

na kalayaan ko naman

ang tumalikod

upang maharap

ang lumayas

upang makauwi

laya. layas.

akin ang desisyon

hindi Kanya, hindi iyo

kundi akin

kung iibigin kita.

mahal natin Siya!

sinikap kong itago ang emosyon

sinikap kong pigilan ang namumuong tensyon

sinikap kong ikubli ang mga damdamin

sinikap kong ibulsa ang lahat at kamkamin

ayokong makita mo ang pagtulo ng mga luha ko

ayokong malasahan mo ang alat ng mga ito

ayokong mabasa nito kahit ang pisngi mo

ayokong ipakita ang pagluluksa ko

gusto kong tumindig at maglakad palayo

gusto kong lumisan bago pa man masiphayo

gusto kong iwasan ang iyong mga tanong

gusto kong magkubli sa loob ng mga saknong

subalit di kawasay sa iyong mga bisig ako'y nakulong

walang nagawa sa marahan mong mga bulong

mahal kita... mahal kita... oo MAHAL KITA

pero higit sa lahat na mas MAHAL ko Siya!

saka nadarang akong muli sa iyong mga titig

bagaman busog ako sa pinagsaluhang sisig

upang muling magbalatkayo

sa nakaambang na siphayo

mahal mo ako... MAHAL mo ako...

subalit higit sa lahat na MAHAL mo Siya!

saka matamis na naglapat itong mga labi

upang ika'y maging akin kahit lamang sa sandali!

mahal mo ako... mahal kita...

subalit higit sa lahat na mahal natin Siya!

full moon

sa gitna ng mahabang paglalakbay

na hinahanap hanap ko'y ikaw

sa mga pangungulila ko at paghahanap

na pusong nalilito ang siyang lumilitaw

nabanaagan ko ang taglay mong ilaw

na sa aking daanan ay siyang tumanglaw

iisang bolang bilog

na sa gitna ng malayong kalawakan

natatanaw mo

natatanaw ko

ang iisang liwanag ng buwan

at bagaman

malayo man ang aking takbuhin

malayo man ang aking marating

nananatili ka sa kalawakan kong

nakatunghay sa akin

may mga panahong sa mga puno

ikaw ay nagkukubli

o sa mga gusali'y pansamantalang

nagtatago kang kunyari

subalit sa king pagsulyap

makikita kong muling nariyan ka lamang

mapapagod ako

mahahapo

pipikit at makakatulog

pero batid kong nakatunghay ka lamang

upang halikan ng liwanag ang pisngi ko

at hayaang bantayan ang mga panaginip ko

mahal ko

palangga

may ibubulong ako sa buwan

na sana makarating sa iyong turan

kailan kaya darating ang panahong

magkahawak kamay nating natatanaw

ang liwanag ng bilog na buwan...

hintay. hintayan. hintayin.

hinihintay ko bang sambitin mo

ang matamis mong pagmamahal?

inaasam ko bang marinig

ang mga katagang magpapatotoo?

hanggang kailan ka ba maniniwalang

hindi simpleng hamon ang hinaharap ko

na hindi kita sinusubukan

at hindi na ako naglalaro

hanggang kailan mo ba ako aakusahang

ang pagmamahal ko ay imbento lamang

para may mapatunayan, kanino?

sa sarili ko at sa iba? para ano?

hindi ako nagaabang sa mga sasabihin mo

hindi ko kailangan ang mga palabok na ito

kailangan ko ay ang mga mensahe ng kilos mo

mga matang nangungusap ang hinahanap ko

aanhin ko ang mga salita

aanhin ko ang mga pangako

maglalaho ang lahat ng ito

tanging mananatili ay ang puso

suriin mo nga ang sarili mo

ako ba ang nagaabang sa mga ito

o ikaw ang nangangailangan ng mga patunay

upang sa huli maniwala kang ako ay tunay

sana sa panahong handa ka nang tumaya

sana sa panahong hindi ka na takot pa

sana may buhay pa rin ang puso ko

para tanggapin ang pag-ibig mo

maghihintay ako

huwag lang kung mismong

ang tibok nitong puso

ang mapigtas at sumuko...

yolen

i never

paid attention to you

i saw you

just once

and just seconds

i never

heeded

your stares

were you

even there

at all

coz

i hadn't

notice

a soul

you

asked my number

i just smiled

no not even

with a bribe

you

followed me

down the hall

so persistent

you seem

that in the end

i finally gave in

then

one simple

goodnight

you made me

think again

was it

with a spell,

please do tell

coz

i

wake up

every morning

hoping

there's

a gudmawnin!

and just wait all day

for that

priceless "oi..."

what's with you

i just

couldn't tell

im suppose

to free myself

for a while

and im

still hurting

from breaking

yet

this smirk

pasted upon my face

just could

never hide

that you

are

a different case

as crazy as it may seem

but now

that i

think of you

i

say

i like your eyes

i like your smile

i like the way you sing

even if

its not

my kind of music

i regret

not dancing

coz i

would have

wanted to

as long as

you'll be

the one

ill be

dancing with

hmmm

would

that

mean...

i

would

accept you?

now

that you've

said

you

wanted

me

too?

i don't really know

i

just

don't want

to rush

things

especially

if

it

concerns

you

i like you

but

i

had to

thread

softly

coz

i

dont

want to

scare

myself

or scare you too...

like

the

same

mistakes

i

used

to

make

i

dont

want

anymore

hurting

not you

not me

ill wait

ill be patient

ill BE...

be still...

you belong to Me...

be still...

two words that would remind me

two echoing words to keep me

from tears drenching my cheeks

from anger corroding, it reeks

from all of my hungers

frustrations and pain

from all of my anxieties

weariness and resignation

comes this calming words...

YOU BELONG TO ME...

BE STILL...

yesterday, i cried again...

I was about to Say NO

Say NO and back out

Wincing at His invitation

Fear paralyzing my entirety

That was yesterday

And I cried again

Why ME. Why ME?

I prepared my speech

Worked real hard at revising

Worked real hard rehashing

Setting my best foot forward

I was ready to spit it out

In perfect stance awaiting

Moment to grasp just lurking

Then your voice came first

I am ready to wait I know its best

Ill just be here, not breaking the link

To give you more time to think

That was yesterday

And I cried again

Why ME. Why ME?

You need not wait on me

I was sinning despite the continued grace

Nefariously hurting you in flickering daze

Tongue-tied at your continuing love

Abashed of the vile I was cradling

There’s forgiveness and plea in your eyes

You’d love me anyway with all my vice

Suddenly it wasn’t only the voice, I’ve heard

Upon the sun’s blinding light, I have seen

Upon its warmth and cool breeze, I’ve felt

You held my hand and asked for my YES

That was yesterday

And I cried again

Why ME. Why ME?

I kept on asking

Why NOT YOU… WHY not YOU?

He kept on retorting

He held me close, so close

Hugged me tight and kissed the top of my head

That was yesterday

And I cried again

what's botherin' me?

he had someone

i got mine

so what's botherin' me?

i am happy

he IS happy

so what's botherin' me?

he longs for her

i have mine by my side

so what's botherin' me?

he looked at me

he locked eyes with me

so what was that tear for?

he always talk about her

i am holding another's hand

so what's botherin me?

when all this time

i was the UNFAIR one

well, perhaps THAT bothers me...

or PLEASE not the other OPTION...

pagtatahi

matagal nang napunit ang seda

sayang naman daw kung itatapon na

gayong may gamit pa bilang blusa

naghanap ako ng seda

at kahit na anong tela

na babagay at maaring itagpi

upang mapakinabangan pang konti

matagal na pagtitiyaga

na ang blusang suot

nanatiling punit

at walang telang kapanit

subalit ngayon nakita na rin

ang kalapat nitong blusang punit

nakahanda na ang karayom

nakahanda na ang sinulid

bukas itatagpi sa punit

ang telang napulot

sa pag-asang pagkaTAHI

magamit pa ng maraming araw

ang blusang AKO...

paalam (2)

sabi mo dadayain ko lang ang sarili ko

nasabi ko rin yan sa sarili ko dahil inakala ko

pero hindi ba mas dinadaya ko ang sarili ko

kung ipagkakait ko rito ang paghilom ng sugat ko

paghilom ng sugat na nalikha mo

nalikha mo sa bawat araw ng paglalaro mo

alam ko may kaunting bahagi ng puso ko

ang patuloy na magmamahal sa iyo

pero panahon lang ang makakapagsabi

panahon na lang ang sa atin ay sasaksi

paalam na, paalam na po

at binabawi ko na ang puso ko

ang kaluluwa at kalayaan ko maari na bang kalagan mo

upang aking tangan-tangan sa tuluyang paglaya ko

at wag ka nang humirit upang pigilan ako

dahil bagaman ilang beses na akong palyado sa planong ito

desidido na ang loob ko, ayaw ko na talaga dito...

muli... paalam na po.

paalam.

hintay!

bakit nandiyan ka at nandito ako?
bakit hinahanap-hanap ko ang lambing mo?
bagaman alam naman nating iba ang mahal ko,
pero bakit mukhang nagiiba ang tiyempo ng puso ko?
gusto ko lang matulog. wag mo muna akong ihulog,
hintay at pagkagising ko, sasagot na ako sa iyong dulog...

obsesyon...

tumatagal ba talaga ako sa ganitong klaseng relasyon?

ang layo layo mo, nawiwindang ako sa aking obsesyon...

obsesyong ilapat ang aking palad sa mga palad mo

obsesyong idampi ang aking mga labi sa labi mo

obsesyong guluhin ng aking mga daliri ang hibla ng buhok mo

obsesyong pagkatitigang muli ang kinang ng mata mo

obsesyong ilapat ang aking tenga sa dibdib mo

upang mapakinggan ang tibok ng puso mo

tibok na nagpapakalma sa nagwawalang puso ko

obsesyong ihilig ang ulo ko at ipahinga ang puso ko

ipahinga na rin ang mga mata sa walang sawang pagluha ko

sa bawat pagmulat, saan man ituon, kaanyuan mo ang nakikita ko

at kahit sa pagpikit ko, sa karimlan, ikaw ang nasisilayan ko

ikaw din kaya ay nahihirapan ng ganito?

o ang parusa'y sa akin lang ibinato?

pag-ibig na nga ba ang tawag dito...

o obsesyon lamang dahil ang layo-layo mo?

sige na... alis na ako!

hindi ba at nagpaalam na ako.

ano pa bang itinatayo-tayo ko rito.

bakit hindi ko magawang humakbang palayo.

nasaan na ba ang kasama ko.

kumpleto naman ang mga bagahe ko.

pero bakit parang may kulang pa dito.

kaya hindi pa makahakbang ang mga paa ko.

naghihintay nang naghihintay ba ako sa ano.

naghihintay ba ako sa sundo ko.

o naghihintay na pigilan mo ako.

ikaw ba iyang nasa kanto.

nakikita ko na kinakawayan mo ako.

tanda ba iyan ng pagtanggap mo sa pamamaalam ko.

o iyan ba'y pagtawag pansin para magisip ako.

tingin ko kaway iyan ng pamamaalam mo.

nakakalungkot na ganun mo lamang bitawan ako.

pero ito naman ang gusto ko.

bakit ba ako naninibago.

bakit ko ba pinagpipilitan mahalin mo ako.

gayong hindi pa nga handa ang puso mo.

pero nasaan na ba ang sundo ko.

napagod na rin kaya siya kahihintay dito.

mukha kasing nahuli ako ng ilang minuto.

nagtagal sa pamamaalam ko sa iyo.

nagiisa na lang ata ako dito.

saan na ngayon ang punta ko.

sige na alis na ako.

bagaman walang destinasyon ang mga paa ko.

bagaman walang magbubuhat ng mabibigat na bagaheng ito.

bagaman walang hahawak ng kamay ko.

sige na alis na ako.

at itigil mo na ang kakakaway mo.

napapagod ka na, aalis na ako.

oo, aalis na ako.

paalam na sa iyo, mahalco.

shoutout...

gusto ko lang ipagsigawan! -pyakot-

ang hirap kasi sayo sarili mo lang ang iniisip mo sariling takot mo, sariling kahinaan mo... minsan ba sumagi sa utak mo ang damdamin ko? ang mga takot ko, ang mga kahinaan ko... hindi ako si darna, wala akong kapangyarihan... kanta ba iyan? pasensya wala sa tono... ninakaw mo kasi sa akin ang awit ng puso ko! ibalik mo na, di mo ba batid ang panghihina ko? sabi mo mahal mo ako? pero baket ang layo mo? sabi mo takot ka kasing masaktan, takot mo... sabi mo kasi hindi ka bagay sa akin, takot mo... lalaki ka ba? duwag ka! puro ka takot mo! gusto ko lang ipagsigawang mahal din kita! pero punyeta ka--pinahihirapan mo na ako... lalapit ka sandali pero lumalayo ka ng lumalayo... hindi ko maintindihan kahit pilitin kitang intindihin... di ba kayang pawiin ng pagibig ko ang takot mo? mukha ba akong multo ng nakaraan mo? muli... gusto ko lang ipagsigawang sa iyo ang puso ko! pero punyeta ka! kinuha mo nga pero nawawala ka! ikaw ang kumplikasyon ng terminal na buhay ko! sinasaid at inuubos mo lamang ang pasensiya ko! ilang taon pa ba? ilang taon na ba? (sigh!) uubanin at kukubain ba ako kahihintay sa puso ko? muli, gusto ko lang ipagsigawan gago ikaw nga ang mahal ko! muli, gusto ko lang ipagsigawan hindi ako multo, ako ang mahal mo!

from blue to purple

kinondena mo ang kahong kinapapalooban mo

sabi ko sayo itago natin yan para di na nila maisilid pang muli sa ulo mo

nagpaalam ka kung pwede bang sunugin na lamang

para problema mo tuluyang matapos na

maglaho kasabay ng paglamon ng apoy sa kahon mo

maglaho kasabay ng pagakyat ng aso sa alapaap

maglalaho nga ba o nagiiba lamang ng anyo?

sabi ko tara tutulungan kitang sunugin ang kahon na ito

subalit napatigil ako sapagkat gusto ko rin sanang humingi ng pabor sa iyo

pwede bang isabay ko na rin ang kahong itinatago ko

paano nga kung makita pa nila ito?

oo maaring nag-iba lang ng anyo ang kahon,

pero tama ka hanggat naririto ito sa natural na anyo

mananatili ang natural nitong gamit

ang sikilin ang tunay na pagkatao natin

ang diktahan ang kaya at di natin kayang gawin

hindi man lang tayo binibigyan ng pagkakataon

ang pagkatiwalaang lumago sa kabuoan nating potensyal

na maaring mas malaki pa sa kahong pinasadya nila sa atin!

-------

usapan naming totoo yan! c purple po ay totoong pangalan ng isang totoong tao at naisip ko lang naisa-talata ang aming usapan... mas magaling siyang makipagsayaw sa mga salita kaysa sa akin, sa tingin ko lang un (pro mukhang totoo produkto ng lasalle? kahon na naman yan... tsk...) kasi napapalaban ako sa palitan namin ng mga berso sa text messages hehe (adik noh)... ito ang sagot ko po sa kanya! twag nya pala sa akin ay blue pia harhar (pero para sa akin din nagsimula sa pagkaaliw ko sa pangalan niya)

elwynn

wala akong narinig na tugtog o awit

nanahimik ang puso kong puno ng dalit

na para bang ito'y bibig na nabusalan - tahimik...

o di kaya'y napiping sadya kaya walang imik

walang kaba na siyang dumagundong

walang emosyong malayang bumalong

na para bang walang nagaganap

wala ka sa tabi ko, hindi ko hawak ang kamay mo

hinanap ko sa puso ko, patuloy na ginagagap

kung posible ikaw ay mahalin ko, siyang iyong pangarap

subalit ang sagot ay isang katahimikang nakakabato

walang imik, walang sagot, hindi nito ako kinibo...

dama ko sa init ng iyong mga palad na aking hawak

ang isang pagmamahal na hindi naduduwag sa tabak

nababasa ko sa iyong mga matang nagsusumamo

ang nilalaman ng puso't isipan mong palalo

mahal mo ako hindi mo maitatago

mahal mo ako hindi ko maipagtatanto

sa kabila ng madilim at mapait kong nakaraan

tatanggapin mo ako sa kahit anong paraan

laan kang ibigay ang buong buhay mo

angkinin lamang ang puso ko

pusong hindi na akin para ibigay pang muli

pusong hindi ko mahanap kung saan nagkukubli

paano ko sasabihin sa iyong

walang maisagot ang puso ko?

paano ko ipapaliwanag

na hindi na ito akin at hindi ko ito mahanap?

paano ko sasabihin sa iyong

nasa iyo ang lahat ng gusto ko?

pero paano ko bibigyan ng dahilan,

na hindi pa rin pwedeng magmahalan?

paano ko tatangapin ang alay mong puso,

gayong malulungkot din ito sa pagiisa?

dahil ang pusong dapat nitong makasama,

ay hindi ko na mahanap at tinangay na ng iba?

nasasaktan akong makitang masaktan ka

pero paano ko papawiin ang sakit mo,

gayong ako ang may dulot nito...

kailangan na ba talagang lumayo ako?

why?

why do i have to let you know

let you know, that i really care

why do i have to let you go

let you go, and hurt you really deep

why do i have to let you feel

let you feel, the love so passionately real

why do i have to let you fall

let you fall, and never catched you tenderly

why do i have to reel you on

reel you on, when in the end ill kill it off

kill it off, and just let you go

let you go, after you have loved me so

loved me so, it pains us both

pains us both and nothing else matters anymore

and now why have we returned upon this state?

we are back to being strangers

strangers hurting and hiding...

why do i... why do i...

its all my fault i know

because there are no answers to all my why's...

am i?

im not a leader. i dont wanna be.

but you insist on picking on me.

for reasons that has never been clear

for stakes that are so high and dear.

i tried to run away from that voice

seen it coming but denies no noise

yet it keeps on taunting never giving up

and now im hooked and cornered hands up

got no place left to go to hide

faced the fact and watched my old self as it died

have tried to deny hearing no noise

have tried to run away as fast away from your voice

did everything so you may change your mind

on picking up on me where your heart may bind

tried to make you realized how unworthy i am

how this heart was sinning while in a bedlam

and yet in a wave of your hand

every taint in this soul was gone

now as i am against the wall

got no choice but to accept my ball

i know it is whats been coming all along

and yet cant make myself believe that i am wrong.

because no matter what i do to disregard this fact...

it would still remain, a hard biting reality that rocks...

im not a leader. and i dont wanna be.

but everything points otherwise

its coming on full circle

and i got no choice if not to accept,

but at least recognize...

that somehow i am a leader.

though i dont wanna be.

i am a leader.

and a chosen one against my will at that.

i am a leader.

i am.

paghabol

nahihirapan na ako...

batid ko na kakaunting panahon na lang

pero susulitin ko ang sandaling panahon na ito

susulitin ko...

susulitin ng lubos-lubos...

upang sa kakaunting panahong ito

na bahagi ng bawat tick-tock ng orasan,

ang paglipas ng bawat segundo at minuto...

ang pagpilas ng dahon ng kalendaryo...

ay hindi masayang

hindi mawalan ng saysay

hindi mawalan ng silbi bagkus magpapuno...

dahil lahat gagawin ko... lahat-lahat!

lubos ko lang na maipaalam,

maipaalam at maiparamdam...

hahahawakan ko ang pagkakataon...

ipapabatid ko at ipararamdam

sa lahat ng posibleng paraan

sa bawat natitirang sandali...

sa bawat nalalabing pagkakataon...

na MAHAL KITA...

MAHAL na MAHAL!

morphosis

lalayo ako pero naririto lang,

mawawala pero mananatili,

umiiyak pero patuloy na umaasa

at ano man ang gagawin...

hindi ko ititigil ang pagmamahal...

pagmamahal sa isang anghel na kagaya mo,

sa kabila ng kawalang pahintulot,

at marubdob na pagbabawal

ng tadhana at pagkakataon...

sa kabila ng paghahadlang ng langit,

at ng lupang kinasasadlakan ko...

sa kabila ng panlalaban ko,

sa mga mapangsikil na puwersa ng kalikasan...

lahat kakayanin maging anuman ang kapalit,

dahil iisang awit lang ang alam ng puso ko,

tanging awit na maghehele sa akin,

upang sa mahimbing na pagtulog,

upang sa matagal na pagkahimlay,

magigising akong may pakpak ng muli,

parang morphosis ng isang paru-paro,

ako’y TAO ngunit naging anghel ng dahil sa ‘yo!