nagkikislapan ay natatanaw ko ang mga tala
sa malamlam na dungawan ng iyong kaluluwa
sumisikat ang araw sa sulok ng iyong mga labi
na manaka-nakang nagsasabog ng mahiyaing ngiti
huwag sanang iyong mapulaan ang aking paglantad
pasensya sa aking pangangahas na puso ko'y ibilad
paminsan minsay natitigilan ako, dahil batid ko
hihigit sa lima ang tiyak na luluha at masisiphayo
may mga pangakong mababali sa isang tao
may mga salitang mangunguya at kakainin ko
may mga ugnayang kakailanganin kong itigil
dahil ang pagtingin ko sa iyo ay di papipigil
malilito ang maraming tao
ako man at ikaw ay nalilito
pero nang gabing iyon ng pagkandili
ikaw, oo ikaw, ang aking pinili
maari bang maturuan ang puso
na ito ay huwag maging palalo
siya na lang na mahal ako ang mamahalin ko
kaysa ikaw na hindi ako sa iyo nakakasiguro
ayoko. ayoko!
huwag sanang pagibig ito!
dahil kung magkagayon kaawaawa ang puso ko
inilalagay ko na naman ito sa tiyak na siphayo!
No comments:
Post a Comment